Terapia psychodynamiczna jest metodą terapii zaburzeń emocjonalnych. Polega na aktywnym doświadczeniu poznawania siebie w relacji terapeutycznej, gdzie podstawowym narzędziem jest rozmowa i dialog terapeutyczny.
Możliwe formy pracy:
Konsultacja psychologiczna – spotkanie o charakterze diagnostycznym, które pozwala zorientować się w trudnościach, problemach i sytuacji życiowej zgłaszającej się osoby i zaproponowanie odpowiedniej formy pomocy.
Terapia indywidualna krótkoterminowa – pomoc dotyczy w konkretnej sytuacji życiowej (od kilku do kilkunastu sesji raz w tygodniu)
Terapia indywidualna długoterminowa – terapia wokół historii życiowej pacjenta, nastawiona na szersze i głębsze poznanie oraz rozumienie siebie (zwykle nie krótsza niż rok, nie ma z góry ustalonego terminu zakończenia terapii).
Sesja trwa 50 min. Odbywa się w stałym terminie (godzina, dzień tygodnia) i ze stałą częstotliwością (raz lub dwa razy w tygodniu).
Główne zasady psychoterapii psychodynamicznej:
- psychoterapia psychodynamiczna przyjmuje, że znaczna część życia umysłowego jest nieświadoma.
- czynnikami, które kształtują osobę dorosłą są doświadczenia z dzieciństwa
- głównym źródłem rozumienia pacjenta jest przeniesienie na terapeutę, a przeciwprzeniesienie terapeuty zapewnia rozumienie tego, co pacjent wywołuje u innych zgodnie z przekonaniem, że każda bieżąca relacja jest nowym wydaniem starych relacji (G.O.Gabbard)
- przedmiotem zainteresowania terapii jest opór pacjenta wobec zmiany
- objaw może mieć wiele funkcji i znaczeń, ma charakter wieloprzyczynowy
W uzasadnionych przypadkach istnieje możliwość konsultacji psychiatrycznej.
Pracę terapeutyczną poddaję regularnej superwizji u certyfikowanych superwizorów Polskiego Towarzystwa Psychologicznego i Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego.
Add Comment